Podział i określenie obszarów funkcyjnych połaci dachowych jest zadaniem koniecznym w przypadku deskowania połaci dachu. Operacja jest również niezbędna do wykonania przedmiarów ilości materiałów potrzebnych do docieplenia i wykończenia dachu.

Poszczególne funkcje warstw dachu takie jak: umiejscowienie izolacji, pokrycia czy wykończenia definiujemy w oknie: definicja typu dachu w module D-DACH (2 kontur dachu – 3 edytor typ połaci). Więcej informacji na ten temat w artykule Definicja typu połaci.

Ustalenie obszarów funkcyjnych dachu dokonuje się poprzez okno (5 pokrycie/deskowanie – 8) strefy-definicja w module D-DACH. Narzędzie to pozwala wydzielić trzy typy obszarów: okap, część znajdującą się nad przestrzenią mieszkalną oraz obszar poddasza nieużytkowego – obszar niemieszkalny.

 

Metoda graficzna

Metoda graficzna daje użytkownikowi pełną swobodę w określeniu obszaru okapu dachu. Użytkownik wskazuje kolejne punkty poligonu wyznaczającego granicę miedzy obszarem okapu, a częścią mieszkalną.

 

Kontur dachu

Jeśli projekt zawiera jedynie dach. Definicję obszarów funkcyjnych można wykonać bazując na konturze dachu. Korzystając z opcji kontur dachu – zakres stref, użytkownik może kontrolować przesunięcie obszarów przylegających do różnych linii dachu.  W ten sposób może zwiększać lub zmniejszać wielkość powierzchni okapów.

 

 

Kondygnacja

Do definiowania obszarów dachu można wykorzystać ściany. W takim przypadku projekt musi je posiadać oraz muszą tworzyć zamknięty poligon. Korzystając z listy zdefiniowanych w projekcie kondygnacji, oraz opcji kontur ścian zostaje określona podstawowa granica obszarów. Wielkość obszarów można kontrolować uniwersalną funkcją ściany – zakres stref.

 

 

Strefy dachu

Podział dachu na obszary funkcyjne dachu następuje poniekąd w sposób automatyczny. Zostają wydzielone trzy obszary: okap (O), część mieszkalna (M) oraz niemieszkalna (N). Podział dachu na strefy od 1 do 3 jest konieczny jedynie z punktu widzenia przedmiarów i wycen deskowania połaci. Obszary O, M i N można ze sobą grupować tworząc strefy jednakowego typu deskowania.

 

 

Po wyborze linii odniesienia odpowiednie powierzchnie zostaną przeliczone. Dzięki tym informacjom system wie, w którym miejscu rozłożyć odpowiedni rodzaj deskowania (więcej w artykule Deskowanie połaci). Informacja ta służy również prawidłowemu oszacowaniu powierzchni i kubatury izolacji dachu. Odczytać je możemy po wykonaniu przedmiaru robót (1 – 9 – 4) w bazie danych – więcej w artykule Przedmiary powierzchni.

 

Program daje możliwość graficznej prezentacji przeliczonych powierzchni. Otwieramy okno (1 – 7 – 1) tryb prezentacji. W lewym dolnym rogu znajduje się sekcja „deskowanie połaci”.

 

 

W pierwszej zakładce wybieramy prezentacje obiektów z wszystkich warstw. Druga zakładka pozwala wybrać kontur deskowania połaci np. ten wynikający z ustawień projektowych bądź z rzeczywistych wymiarów elementów użytych do deskowania. Ostatnia zakładka pozwala wybrać jaki obszar ma być widoczny jako obszar zakreskowany – okap, część mieszkalna lub obie powierzchnie naraz.

 

 

 

Teraz łatwo skontrolować poprawność przeliczenia powierzchni przez system.

 

 Wskazówka:

Jeżeli powierzchnia mieszkalna pokazywana przez system rozciąga się do linii kalenicy, a nasz projekt przewiduje wykonanie docieplonego sufitu na jętkach i pozostawienie pozostałej części dachu nie izolowanej to przyczyna może leżeć w definicji stropu. Po pierwsze należy pamiętać by w ogóle go tam zdefiniować. Jest to wymagane by program mógł wyznaczyć górną granice poddasza. Po drugie w definicji tego stropu w pozycji „rodzaj stropu” wybieramy by był to „strop poddasza”. Dopiero przy takiej układzie ścian i stropów możemy mieć pewność, że wszystkie granice będą wyznaczone prawidłowo.