Ściany  jako przegrody budowlane posiadają strukturę warstwową. Każda z jej warstw ograniczona jest konturem, który wyznacza jej granice w płaszczyźnie ściany. Kontury warstw ściany generowane są automatycznie na podstawie kilku czynników: grubości warstwy, położenia w strukturze ściany, połączeń ze ścianami sąsiednimi (narożniki i trójniki) oraz otworów pod stolarkę otworową.

Zarządzanie konturami warstw ściany
Zarządzanie konturami warstw jest realizowane z poziomu funkcji tryb prezentacji. Przy numerze każdej z warstw znajduje się pole zaznaczenia. Jego wybór oznacza włączenie widoczność konturu danej warstwy. Można włączyć kilka warstw jednocześnie. Na ekranie kontur warstwy oznaczony jest kolorem niebieskim.

Rodzaje konturów warstw
Ze względu na funkcję został wprowadzony podział na dwa typy konturów warstw.

Kontur zewnętrzny wyznacza maksymalne granice warstwy. Elementy konstrukcji lub poszycia wstawione w wybranej warstwie zostaną ograniczone i docięte do konturu zewnętrznego.
Kontur wewnętrzny określa granice wycięć w ścianie pod stolarkę otworową: okna oraz drzwi. Zawsze jest przypisany do konturu zewnętrznego. Kontur wewnętrzny musi mieć część wspólną z konturem zewnętrznym w przeciwnym razie nie spełnia swojej funkcji. Kontur wewnętrzny powoduje podział elementów konstrukcyjnych np. słupek pod oknem i nad oknem. Elementy poszycia – płyty otrzymają wycięcie na zasadzie operacji logicznej różnicy między płytą a konturem wewnętrznym.

Nowy kontur warstwy ściany, stropu
Funkcjonalność programu umożliwia tworzenie nowych konturów warstw, całkowicie niezależnie od już istniejących. Do tego celu służy funkcja 3 edycja ścian – 1 nowa. Po wywołaniu komendy pojawi się okno wybór warstw.

Górna sekcja składa się z czterech kolumn:

• pole zaznaczenia przy grubości warstwy bez opisu – określa widoczność konturów warstw ściany na ekranie
• grubość warstwy – kolumna z informacją o grubość danej warstwy
• K – pole zaznaczenia nieaktywne – informacja o warstwach wchodzących w tzw rdzeń ściany (definicja typu ściany)
• numer – oznaczenie cyfrowe warstw

Poniżej znajdują się dwa przycisku wszystkie i żadne. Umożliwiają one zaznaczenie lub odznaczenie wszystkich warstw w pierwszej kolumnie, odpowiedzialnej za widoczność.
W dolnej sekcji znajduje się funkcja kontur warstwy. Posiada ona dwie opcje:

• wew – umożliwia definicję konturów wewnętrznych przypisanych do już istniejących konturów zewnętrznych.
• zew – umożliwia definicję konturów zewnętrznych

Przycisk ok umożliwia przejście do definicji konturu, anuluj porzucenie funkcji.

Definicja konturu zewnętrznego wymaga wskazania metodą graficzną co najmniej trzech punktów wyznaczających nowy kontur. W przypadku konturu wewnętrznego konieczne jest graficzne wskazanie konturu zewnętrznego do którego będzie przypisany nowy kontur. W kolejnym kroku definiowany jest jego kształt.

UWAGA
Kontury nie mogą się nawzajem przecinać. Próba definicji wadliwego konturu wywołuje komunikat o niemożności wyboru punktu. Konieczne jest wskazanie prawidłowego punktu.