Obecnie wszystkie komputery Apple wyposażone są w procesory Intel. Kolejnym ograniczeniem w instalacji aplikacji Windows był sam system operacyjny Mac’ów czyli Mac OS. Dopiero dziesiąta wersja systemu operacyjnego – oznaczona symbolem OS X, umożliwiła uruchamianie takich aplikacji.

Instalacja Windows

Instalacja systemu Windows na osobnej partycji jest jednym z najczęściej stosowanych rozwiązań. Wbudowana funkcja Boot Camp umożliwia wybór systemu operacyjnego, na którym chcemy pracować po uruchomieniu komputera. Podstawową zaletą takiego rozwiązania jest możliwość wykorzystania pełnej mocy komputera przez aplikacje, na których pracujemy. Rozwiązanie nie jest pozbawione wad. Wybór systemu operacyjnego Windows uniemożliwia dostęp do aplikacji Apple. Aby z nich skorzystać konieczny jest restart komputera i wybór systemu OS X

Windows wirtualny

Instalacja wirtualnego Windowsa wymaga dodatkowych narzędzi. Użytkownik ma do dyspozycji kilka rozwiązań. Rozwiązanie niskobudżetowe to wybór programu Vmware. Pozwala on zainstalować dowolny system na wirtualnej maszynie. Konfiguracja wirtualnej maszyny wymaga przypisania dostępnych dla niej zasobów takich jak: wielkość pamięci RAM czy dostępne miejsce na dysku. Druga alternatywa to płatny, ale znacznie wygodniejszy ParalIeis Desktop. Narzędzie umożliwia instalowania innych systemów, lecz zasoby obliczeniowe komputera są współdzielone między uruchamianym systemem a podstawowym systemem Mac’a czyli OS X. Rozwiązanie jest bardzo efektywne, uruchamianie aplikacji Windowsowych nie wymaga przełączania systemów. Co więcej, istnieje możliwość współdzielenia okien i przenoszenia Windowsowych aplikacji do Docka.
Wirtualny Windows ma wiele zalet wynikających z łatwego dostępu do aplikacji. Wygoda, niestety, kosztuje. W tym przypadku są to zasoby obliczeniowe, które są dość szybko „zjadane” przez wirtualną maszynę. Restart Mac’a będzie nieunikniony.