Proces wycinania otworów technicznych w płytach poszycia ścian może wymagać dużego nakładu pracy i czasu. Proces ten można bardzo przyspieszyć wprowadzając określona metodologię pracy projektowej oraz trzymając się ścisłe tych zasad.

Wycięcia metoda manualna

Wszystkie operacje wycięć w płytach można wykonać ręcznie korzystając z funkcji 6 obróbki – 3 cięcia – 3 wycięcie w modułach konstrukcja ściany i konstrukcja stropu. Funkcja jest bardzo prosta i intuicyjna. Użytkownik po wybraniu funkcji wskazuje płytę lub grupę płyt. Następnie metodą graficzną wykazuje punkty wieloboku, stanowiącego kształt wycięcia w płytach. W indywidualnych przypadkach jest to dobre rozwiązanie.

Funkcja parametry przecinania

Funkcja przecinanie dostępna jest w module konstrukcja ścian i konstrukcja stropów pod komendą 5 konstrukcja – 06 parametry przecinania. Dla tych modułów działanie funkcji jest ograniczone do aktywnej ściany i stropu. Nawet jeśli element nadrzędny będzie wchodził w interakcję z elementami innych ścian lub stropów.

Ta sama funkcja może być wywołana z module D-CAM 2 edycja – 02 parametry przecinania. Tutaj jej działanie obejmuje cały model konstrukcji. To oznacza, że wszystkie elementy napotkane przez element nadrzędny zostaną obrobione.
Działanie funkcji nie wymaga selekcji elementów w oknie graficznym. Ustawienia parametrów przecinania można zapisać.

Parametry przecinania – opcje

element nadrzędny – to element lub ich grupa wywołujący obróbkę, sam jej oczywiście nie podlega. Wybór elementów nadrzędnych może być dokonany na podstawie cech materiałowych NrE np. C24, HEB 200. Można również dokonać wyboru za pomocą aktywacji grupy dowolnie wybranych elementów

element podrzędny – to element lub ich grupa otrzymująca obróbki. Wybór elementów podrzędnych może być dokonany na podstawie cech materiałowych NrE np. C24, HEB 200; typu elementu np. płyta, belka, kształtownik lub przynależności do grup panele stropowe, ścianowe itd.

szczeliny – określają wielkość wykonanej obróbki w stosunku do bazowe kształtu elementu nadrzędnego. Wartość dodatnia szczeliny powiększa obróbkę, wartość ujemna zmniejsza jej rozmiar. Użytkownik ma możliwość kontroli szczelin dla wszystkich czterech stron elementu nadrzędnego

typ – określa sposób oraz typ realizowanej operacji między elementem nadrzędnym a podrzędnym. Do dyspozycji są cztery opcje:

krawędź – opcja powoduje odcięcie lub rozcięcie elementu podrzędnego wzdłuż dolnej strony (strony C) elementu nadrzędnego. Parametr szczelina umożliwia kontrolę położenia linii cięcia: wartość dodatnia zwiększa odcięcie, a ujemna zmniejsza

ramka – opcja powoduje wykonanie wycięcia w elemencie podrzędnym w formie prostokąta. Wielkość bazowa wycięcia wynika z opisania kształtu elementu nadrzędnego przez prostokąt. Parametr szczelina umożliwia kontrolę wielkości wycięcia: wartość dodatnia zwiększa wycięcie, a ujemna zmniejsza. Funkcja jest bardzo uniwersalna i umożliwia interakcję elementów w dowolnej konfiguracji względem siebie.

ramka _|_ osi – opcja powoduje wykonanie wycięcia w elemencie podrzędnym w formie prostokąta. Wielkość bazowa wycięcia wynika z opisania kształtu elementu nadrzędnego przez prostokąt. Parametr szczelina umożliwia kontrolę wielkości wycięcia: wartość dodatnia zwiększa wycięcie, a ujemna zmniejsza. Funkcja posiada ograniczoną funkcjonalność w zakresie wzajemnej orientacji elementów. Elementy powinny być ustawione względem siebie w orientacji innej niż równoległa.

przekrój – opcja powoduje wykonanie wycięcia w elemencie podrzędnym o kształcie dopasowanym do przekroju elementu nadrzędnego np. I dla dwuteownika. Parametr szczelina jest nieaktywny i nie można kontrolować wielkości wycięcia. Funkcja jest bardzo uniwersalna i umożliwia interakcję elementów w dowolnej konfiguracji względem siebie.

UWAGA!

Obecność obróbek typu wiercenia w elementach nadrzędnych może mieć wpływ na działanie funkcji. W przypadku nieprawidłowego działania, należy usunąć wiercenia z elementów nadrzędnych lub zmienić parametry prezentacji/wizualizacji wierceń za pomocą komendy 6 obróbki – 1 kontrol – 02 wizualizacja otworów.