Obróbka kształtująca górną powierzchnię krokwi koszowej w kształt litery V to jedna z powszechnie stosowanych metod wykończenia kosza. Choć pracochłonna, ułatwia ona prowadzenie późniejszych prac dekarskich. Jej poprawne zaprojektowanie i wykonanie wymaga wiedzy i odpowiednich elektronarzędzi. Dlatego cieszy fakt, że cięcie koszowe jest realizowane przez większość popularnych centrów ciesielskich. Nawet względnie proste maszyny 3 osiowe doskonale radzą sobie z tym zadaniem. Wyjątkiem jest dobrze wyposażona, wielozadaniowa maszyna typu Speed-Cut firmy Hundegger. Mimo dużego potencjału jej głównym przeznaczeniem jest szybka obróbka prostych elementów o niewielkiej liczbie operacji. Producent tak skonstruował maszynę, aby zmaksymalizować realizacje założonego celu. Właśnie dlatego nie wszystkie operacje ciesielskie są wykonywane przez to centrum. Należy do nich cięcie koszowe. Program sterujący maszyną nie posiada w swojej bibliotece makra obróbczego do realizacji tego zadania.
A jednak da się to zrobić…
Eksportując zaprojektowaną w środowisku Dietrich’s krokiew koszową postprocesor wykorzystuje makro przeznaczone do profilowania górnej krawędzi krokwi narożnej. Aby zachować poprawny kształt obróbki wprowadzone zostają ujemne wartości kątów nachylenia płaszczyzn obróbki. Dla programu sterującego maszyną jest to sytuacja nie pozwalająca na odpowiednie ułożenie narzędzia. Kończy się to komunikatem o niemożności wykonania elementu na maszynie. Firma Hundegger wprowadziła rozwiązanie tej sytuacji poprzez zamianę obróbki cięcia narożnego w dwie odrębne operacje realizowane agregatem pilarskim.
Jak?
W praktyce wygląda to tak, że program sterujący maszyną został wyposażony w funkcje element konstrukcyjny – podział elementów konstrukcyjnych z wpustem. Pozwala ona podmienić we wskazanym elemencie kłopotliwą obróbkę na pojedyncze przejście piłą realizujące jedna z płaszczyzn cięcia koszowego. Aby dopełnić obróbki o drugą płaszczyznę wprowadzona zostaje na listę elementów kopia belki z drugim cięciem.
Kopia otrzymuje pierwszy wolny numer elementu z listy belek. Operator musi ponownie wprowadzić element wczytując nowo powstały program sterujący.