Znacznik prostokątny to nowy system znakowania położenia elementów. Do wykonania znacznika wykorzystuje rzeczywistą powierzchnię kontaktową elementów. Algorytm działania nie przewiduje żadnych tolerancji i warunkiem wykonania znacznika jest bezpośredni kontakt elementów. Z tego powodu jest bardziej uniwersalny i dokładny.

Klasyczny system znaczników opiera się na jednej lub dwóch prostych liniach. Ich długość jest równa wysokości strony elementu na której został wykonany. System sprawdza się w przypadku elementów o jednakowej wysokości przekroju lub elementów o mniejszym przekroju lecz licowanych do górnej lub dolnej krawędzi elementu.

Znacznik-prostokąt

Funkcja znacznik prostokąt dostępna jest w modułach konstrukcja dachu i stropu 6 obróbki – 9 znaczniki – 3 znacznik-prostokąt oraz D-CAM 3 narzędzia – 05 znaczniki – 3 znacznik-prostokąt.

• położenia znacznika – strona – opcja umożliwia wybór strony elementu na której zostanie wykonany znacznik.
• tekst – opcja umożliwia wprowadzenie opisu w formie ciągu cyfr i liter. Opis zostanie umieszczony na środku znacznika. Brak kontroli orientacji opisu oraz wielkości znaków z poziomu programu.

Typ znaczników

Funkcja dopuszcza zastosowanie czterech typów znaczników o różnych kształtach.

znacznik typ O – składa się z 4 linii opisujących przekrój elementu generującego znacznik
znacznik typ U – składa się z 3 linii opisujących przekrój elementu generującego znacznik; brakująca linia to krawędź oznaczająca szerokość elementu
znacznik typ linia x2 – składa się z 2 linii opisujących przekrój elementu generującego znacznik; linie znaczników pokrywają się z krawędziami oznaczającymi szerokość elementu
znacznik typ linia x1 – składa się z 1 linii opisujących przekrój elementu generującego znacznik; linia znacznika pokrywa się z krawędzią oznaczającą szerokość elementu

Znakowanie pojedyncze i grupowe

Ze względu na działanie funkcji znacznik-prostokąt możliwe jest jej stosowanie pojedyncze oraz grupowe. W pierwszym przypadku wybieramy element generujący znacznik, a następnie element otrzymujący znacznik. Działanie grupowe wymaga selekcji grupy elementów generujących znaczniki, a następnie elementów otrzymujących znaczniki.

Znacznik prostokątny – obróbki końcowe

Znacznik prostokątny można z powodzeniem stosować w przypadku elementów posiadających obróbki końcowe wielokrotne (np. 2 cięcia) oraz połączenia typu czop, półczop zwykły/jaskółczy ogon. Jeśli powierzchnia kontaktowa elementów zostanie podzielona (np. czopem) użytkownik może wskazać, która z powierzchni kontaktowych ma generować znacznik.

Znacznik prostokątny – belka dwuteowa

Znacznik prostokątny sprawdza się również w przypadku elementów o przekroju zdefiniowanym za pomocą profilu w bazie materiałowej. Dwuteowniki drewniane, stalowe, bale profilowane a nawet rury otrzymają znaczniki. Znacznik prostokątny „opisze” przekrój elementu generującego znacznik.

Ograniczenia

Funkcja znacznik-prostokąt nie obsługuje elementów o przekrojach nieregularnych powstałych w wyniku obróbek. Znaczniki nie powstaną jeśli element posiada ścięcie lub fazowanie np krokiew narożna lub kosz.