Geometria brył budynków często urozmaicana jest różnego rodzaju ozdobnikami wynikających z trendów oraz panujących mód w architekturze. Jednym z takich ozdobników są różnego rodzaju wykusze przykryte dachem wielopołaciowym. Zadanie choć na pozór wydaje się być trywialnym, wcale prostym nie jest. 

Definicja wykusza 5 połaciowego w oparciu o dwa kontury dachu

Rozwiązanie połaci dla wykusza wielopołaciowego można wykonać na dwa sposoby. Pierwszy z nich zakłada wykorzystanie dodatkowego konturu dachu specjalnie na potrzeby wykusza.

W tym przypadku kontrolujemy wymiary, położenie i hierarchię konturu dachu wykusza, aby uzyskać właściwe rozwiązanie połaci. 

Definicja wykusza 5 połaciowego w oparciu o jeden kontur dachu

Definicja wykusza na pojedynczym konturze jest zadaniem trudniejszym, lecz bardziej eleganckim i bardziej przejrzystym.

W pierwszej kolejności rysujemy prosty kontur dachu, bez uwzględnienia wykusza. Zarys ścian wykusza wykonamy za pomocą geometrii pomocniczej 02 rysuj – 3 linie.

Kolejnym krokiem jest wyznaczenie punktu końca kosza w okapie pkt K. Do tego celu wykorzystamy  03 linie – 4 kopiuj równolegle. Odstęp o który należy odsunąć określa wielkość okapu w planie np. 0,70 m.

Przez wyznaczony pkt K rysujemy linię 1, prostopadłą do konturu dachu. Linię 1 kopiujemy równolegle w stronę wnętrza wykusza o wartość okapu np. 0,70 m, tworząc linię 2. W wyniku przecięcia linii 2 z ukośna krawędzią wykusza powstają punkty C i F.

Zaznaczone punkty A-B-C-D-E-F-G-H na rysunku nr 4 określają podstawowy kontur dachu dla naszego wykusza. Za pomocą funkcji 3 edycja dachu – 2 dodaj punkt zmodyfikowana zostanie linia konturu dachu nr 1. Jej nowy kształt został przedstawiony na rysunku.

Kolejnym krokiem jest przypisanie atrybutów połaci poszczególnym stronom dachu. Dla przykładu atrybuty połaci wykusza są różne od atrybutów połaci dachu głównego.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na wielkość okapów. Dach główny posiada zmniejszony okap o 12 mm względem okapu wykusza (12 mm to minimalna długość linii dachu). Nie zachowanie tego warunku spowoduje pojawienie się komunikatu o błędzie. W efekcie otrzymujemy rozwiązanie połaci przedstawione na rysunku.

Zwykle połacie nr 6 – 7 – 8 nie schodzą się w kalenicy (geometria wykusza nie jest oparta na wieloboku foremnym – jednakowe długości boków ). Błąd wynika z niewłaściwego kąta nachylenia połaci 6 i 8. Właściwy kąt nachylenia połaci należy obliczyć. Do tego celu wykonamy pomiary odległości w planie między pkt S oraz pkt O np. L=3,1033 m (środek linii okapu). Drugi pomiar określi wysokość między pkt N oraz S np. H=2,0193 m. Pomiaru wysokości można dokonać jedynie na modelu w widoku dowolnym 9 widoki/przekroje – 1 dowolny. Znając wyniki pomiarów edytujemy atrybuty połaci 6 i 8. Do wprowadzenie kąta nachylenia połaci wykorzystamy funkcje pomocniczą, ikona po prawej stronie pola z wartością kąta. Po jej naciśnięciu myszką pojawi się okno wyznaczenia kąta nachylenia na podstawie pomiarów. Dane z pomiarów wprowadzamy zgodnie z ich przeznaczeniem, kąt nachylenia zostanie obliczony automatycznie.

Efekt finalny naszych prac przedstawia rysunek. Połacie 6-7-8 schodzą się w jednym punkcie zgodnie z projektem.