Bezpośrednie powiązanie dokumentacji rysunkowej 2D z trójwymiarowym modelem konstrukcji to idea, która przyświecała projektantom systemów CAD-owskich od samego początku. Dzisiaj to rozwiązanie wydaje się oczywiste i trudno sobie wyobrazić pracę bez takich narzędzi. Jak naprawdę działają dynamiczne rysunki i na co ma wpływ sam użytkownik?
Zasada działania
Zasada działania rysunków dynamicznych oparta jest na specjalnym typie obiektów nazywanych obrazami rysunku. Jest to swego rodzaju łącznik między modelem 3D a rysunkiem 2D. Obraz rysunku to niewyskalowana treść rysunkowa. Zawiera on wszyst kie niezbędne elementy składające się na treść samego rysunku. Docelowe gabaryty rysunku, styl tekstu czy wymiarów zostają zdefiniowane w momencie umieszczenia obrazu rysunku w rzutni rysunkowej. W zasadzie – to skala przypisana rzutni rysunkowej determinuje wielkość rysunku. Pewnym uproszczeniem obrazu rysunku jest klasyczny blok
rysunkowy, znany z programów CAD 2D.
Rysunek dynamiczny
Dynamiczna dokumentacja rysunkowa jest bardzo efektywnym rozwią zaniem dla dużych i złożonych rysunków. Często takie rysunki wymagają określonej kompozycji widoków i przekrojów. Korzystając z obrazów rysunku istnieje możliwość dowolnej aranżacji i zaplanowania rysunku. Rysunek można wzbogacić o dodat kowe elementy graficzne i opisowe. Dynamiczna dokumentacja rysunkowa obejmuje rysunki zbiorcze i montażowe takie jak: rzut kondygnacji, rzut stropu, rzut więźby, widoki i przekroje konstrukcji oraz rysunki montażowe konstrukcji ścian i wiązarów. Dokumentacja warsztatowa ma charakter statyczny i nie podlega mechanizmom aktualizacji ich treści.
Relacje obiekt-rysunek
Elementem nadrzędnym dla dyna micznych rysunków jest obiekt. Z nim powiązany jest zarówno rysunek, jak i jego obraz.
Operacja kopiowania obiektu zwykle powiązana jest z kopiowaniem zarówno rysunku, jak i obrazów. Specjalny komunikat o tym fakcie informuje użytkownika i daje mu możliwość zrezygnowania z kopiowania rysunków. Bardzo podobny proces ma miejsce w chwili zapisu obiektu pod inną nazwą. Również i w tym przypadku użytkownik zostanie poinformowany o możliwości skopiowania rysunków powiązanych ze starym obiektem. Od strony technicznej operacja jest nieco bardziej skomplikowana. Nowe rysunki nie mogą nadpisać już istniejących. Dlatego zostaje zmodyfikowane nazewnictwo rysunków. Stare rysunki otrzymują nowe nazwy, wyższe numery. Z kolei nowe rysunki, otrzymują nazwy swoich plików źródłowych. Dzięki takiej operacji te najbardziej aktualne rysunki znajdują się na początku listy rysunków.
Powiązanie między obiektem i jego rysunkami przekłada się na operację usuwania obiektu. Jeśli obiekt posiada rysunki, jego usunięcie może spowodować automatyczne ich usunięcie.
Oczywiście operacja wymaga decyzji użytkownika, który może zażądać zachowania rysunków pomimo usunięcia obiektu.