Bezpośrednie powiązanie dokumentacji rysunkowej 2D z  trójwymiarowym modelem konstrukcji to idea, która przyświecała projektantom systemów CAD-owskich od samego początku. Dzisiaj to rozwiązanie wydaje się oczywiste i trudno sobie wyobrazić pracę bez takich narzędzi. Jak naprawdę działają dynamiczne rysunki i na co ma wpływ sam użytkownik?

Zasada działania

Zasada działania rysunków dyna­micznych oparta jest na specjalnym typie obiektów nazywanych obrazami rysunku. Jest to swego rodzaju łącznik między modelem 3D a rysunkiem 2D. Obraz rysunku to niewyskalowana treść rysunkowa. Zawiera on wszyst­ kie niezbędne elementy składające się na treść samego rysunku. Docelowe gabaryty rysunku, styl tekstu czy wymiarów zostają zdefiniowane w momencie umieszczenia obrazu rysunku w rzutni rysunkowej. W zasa­dzie – to skala przypisana rzutni rysunkowej determinuje wielkość rysunku. Pewnym uproszczeniem obrazu rysunku jest klasyczny blok
rysunkowy, znany z programów CAD 2D.

Rysunek dynamiczny

Dynamiczna dokumentacja rysunko­wa jest bardzo efektywnym rozwią­ zaniem dla dużych i złożonych rysun­ków. Często takie rysunki wymagają określonej kompozycji widoków i przekrojów. Korzystając z obrazów rysunku istnieje możliwość dowolnej aranżacji i zaplanowania rysunku. Rysunek można wzbogacić o dodat­ kowe elementy graficzne i opisowe. Dynamiczna dokumentacja rysunko­wa obejmuje rysunki zbiorcze i monta­żowe takie jak: rzut kondygnacji, rzut stropu, rzut więźby, widoki i przekroje konstrukcji oraz rysunki montażowe konstrukcji ścian i wiązarów. Dokumentacja warsztatowa ma cha­rakter statyczny i nie podlega mecha­nizmom aktualizacji ich treści.

Relacje obiekt-rysunek

Elementem nadrzędnym dla dyna­ micznych rysunków jest obiekt. Z nim powiązany jest zarówno rysunek, jak i jego obraz.

Operacja kopiowania obiektu zwykle powiązana jest z ko­piowaniem zarówno rysunku, jak i obrazów. Specjalny komunikat o tym fakcie informuje użytkownika i daje mu możliwość zrezygnowania z kopiowania rysunków. Bardzo podobny proces ma miejsce w chwili zapisu obiektu pod inną naz­wą. Również i w tym przypadku użytkownik zostanie poinformowany o możliwości skopiowania rysunków powiązanych ze starym obiektem. Od strony technicznej operacja jest nieco bardziej skomplikowana. Nowe rysun­ki nie mogą nadpisać już istniejących. Dlatego zostaje zmodyfikowane na­zewnictwo rysunków. Stare rysunki otrzymują nowe nazwy, wyższe nume­ry. Z kolei nowe rysunki, otrzymują nazwy swoich plików źródłowych. Dzięki takiej operacji te najbardziej aktualne rysunki znajdują się na początku listy rysunków.
Powiązanie między obiektem i jego rysunkami przekłada się na operację usuwania obiektu. Jeśli obiekt posiada rysunki, jego usunięcie może spowo­dować automatyczne ich usunięcie.

Oczywiście operacja wymaga decyzji użytkownika, który może zażądać za­chowania rysunków pomimo usunięcia obiektu.