Projektowanie konstrukcji drewnianych wymaga czasami zastosowanie nietypowych ukuć stalowych. Zwykle są to okucia występujące w dużej liczbie w obrębie obiektu, lecz ze względu na zastosowane rozwiązanie konstrukcyjne, mają charakter unikatowy i są ściśle związane z określoną realizacją.

Grupowanie

Funkcja komponent realizuje kilka celów. Jej podstawowym działaniem jest grupowanie elementów.

Elementy składowe komponentu zostają powiązane ze sobą pod wspólną nazwą. Ta relacja ma charakter logiczny, a nie fizyczny. Elementy składowe nie tworzą jednej bryły lecz zbiór elementów składowych.

Kopiowanie

Komponent, choć fizycznie nie stanowi jednej całości, można go wygodnie ustawiać za pomocą funkcji kopiowania, przesuwania, czy też odbicia lustrzanego. Wystarczy wybrać tryb selekcji komponentów (D-CAM 7-07), aby program widział komponent jako jedną całość w trakcie edycji położenia.

Edycja elementów komponentu

Elementy składowe komponentu można dowolnie edytować, zmieniając ich: wymiary, materiały, obróbki, a nawet położenie. Zastosowanie funkcji komponent w żadnym stopniu nie ogranicza możliwości edycyjnych ich elementów składowych.

Transfer obróbek

Komponenty mogą przenosić obróbki na elementy drewniane. Do tego celu konieczne jest przypisanie obróbek specjalnych typ 4 do jednego z elementów składowych okucia. Po umieszczeniu okucia w położeniu docelowym należy przeliczyć obróbki. W efekcie końcowym element drewniany otrzyma wycięcia, gniazda lub wiercenia, które idealnie pasują do zastosowanego okucia.

Rysunki

Komponent posiada specjalną funkcję, która automatycznie generuje rysunki zarówno złożenia – komponentu, jak również elementów składowych. Definicja komponentu określa ilość oraz treść rzutni rysunkowych na których zostanie przestawione okucie. Rysunki warsztatowe elementów składowych okucia, generowane są jako rysunku niezależne.