Kody obróbek maszynowych

System obróbek maszynowych posiada specjalny układ oznaczeń. Jest to informacja, zakodowana w formie oznaczeń składających się z cyfr. Kod obróbki zawiera informację o pochodzeniu obróbki oraz genezie jej powstania. Sposób interpretacji obróbki maszynowej przez postprocesor jest również powiązany z kodami obróbek.

Sprawdzenie obróbek

Pierwszym poziomem, z którego możemy kontrolować obróbki przypisane do elementu jest samo środowisko projektowe. W dowolnym module konstrukcyjnym wybieramy polecenie: (6 obróbki – 1 kontrol – 1 obróbki element). Zaznaczamy interesujący nas element. Pojawia się okno z przypisanymi do niego wszystkimi obróbkami. Postprocesor – obróbki pod kontrolą

0 = kod zero – obróbka podstawowa

0 = kod zero – obróbka podstawowaPochodzenie: Obróbki typu „0” to grupa obróbek podstawowych. Ich obecność, położenie w żaden sposób nie wpływa na elementy sąsiednie i vice versa . Mogą zostać wprowadzone do modelu za pomocą funkcji D-CAM (3 narzędzia-2 obróbki specjalne – 1 położenie/2 przypisz) katalog „obróbki”. Mogą również powstać w wyniku „rozbicia” połączenia (np. połączenie czopowe) na obróbki podstawowe (czop + gniazdo). Specyfika obróbek takich jak: odcięcie oraz wiercenie wykonywanych bezpośrednio przez użytkownika sprawi, że z natury maja przypisany kod 0.

Opis: Ten typ obróbek ma statyczny charakter. Obróbka zachowuje swoje położenie oraz parametry nawet po zmianie konfiguracji elementów sąsiednich. Z tego powodu należy ten typ obróbek weryfikować po dokonaniu zmian w modelu.

Przykład: Wprowadzenie wiercenia w krokwi przez użytkownika, wymaga weryfikacji jego położenia po operacji przeliczenia konstrukcji dachu.

1 = kod jeden, obróbka nadrzędna tworząca połączenie

kod-1Pochodzenie: Obróbka typu 1 powstaje jako jeden z elementów połączenia np. połączenia czopowego. W takim połączeniu czop jest obróbką nadrzędną (otrzymuje kod 1) w stosunku do gniazda (otrzymuje kod 2). Obróbka może być generowana automatycznie w wyniku przypisanych ustawień połączeń dla wstawianych elementów np. połączenie wymianów kominowych z krokwiami lub połączenia słupa z płatwią, za pomocą połączenia czopowego. Taki sam efekt uzyskamy łącząc dowolne elementy połączeniem czopowym, na wrąb, na nakładkę, itp.

Opis: Cechą szczególną obróbek typu 1 oraz 2 jest ich dynamiczny charakter. Zmiana położenia elementów spowoduje automatyczną aktualizację połączania. Usunięcie jednego z połączonych elementów spowoduje usunięcie powiązanej obróbki w pozostałym.

2 = kod dwa, obróbka podrzędna tworząca połączenie

kod-2Pochodzenie: Obróbka typu 2 powstaje jako jeden z elementów połączenia np. połączenia czopowego. W takim połączeniu gniazd jest obróbką podrzędną (otrzymuje kod 2) w stosunku do czopa (otrzymuje kod 1). Obróbka może być generowana automatycznie w wyniku przypisanych ustawień połączeń dla wstawianych elementów np. połączenie wymianów kominowych z krokwiami lub połączenia słupa z płatwią, za pomocą połączenia czopowego. Taki sam efekt uzyskamy łącząc dowolne elementy połączeniem czopowym, na wrąb, na nakładkę, itp.

Opis: Cechą szczególną obróbek typu 1 oraz 2 jest ich dynamiczny charakter. Zmiana położenia elementów spowoduje automatyczną aktualizację połączania. Usunięcie jednego z połączonych elementów spowoduje usunięcie powiązanej obróbki w pozostałym.

3 = kod trzy, obróbki generowane przez moduł konstrukcja dachu

kod-3Pochodzenie: Obróbki typu 3 są automatycznie generowane przez algorytmy funkcjonujące w module konstrukcja dachu. Obróbki te kształtują gabaryty elementów: zakończenie w okapie, kalenicy, górną i dolną płaszczyznę elementów.

Opis: Obróbki typu 3 mają dynamiczny charakter i są bezpośrednio powiązane z geometrią połaci dachowych. Zmiana parametrów połaci dachu: kąt nachylenia połaci, wielkość okapu, położenie linii kosza, naroża itp., przekłada się na nowe parametry obróbek.

4 = kod cztery, obróbka pomocnicza, przypisana do dawcy

kod-4Pochodzenie: Obróbka typ 4 jest używana pomocniczo. Wykorzystywana jest przez Edytor-okucie przy definicji obróbek przypisanych do okucia. Obróbka typu 4 powstaje również w wyniku transferu obróbek z obiektu wzorcowego na obiekt pomocniczy. Obiekt pomocniczy pełni funkcję dawcy.

Opis: Obróbka typu 4 nie powoduje żadnych zmian dla obiektu dawcy. Korzystając z D-CAM można włączyć graficzną prezentację (tryb prezentacji – obróbka typ 4). Za pomocą funkcji (3 narzędzia-1 kontrol – 9 przelicz), obróbki typu 4 są przeliczane na obróbki typu 5 na obiektach wskazanych przez użytkownika. Podstawowym zadaniem obróbki typ 4 jest transfer obróbek między dawcą, a biorcą.

Przykład: Okucie podstawa słupa posiada przypisane obróbki typ 4. Umieszczenie ukucia na końcu słupa i wykonanie przeliczenia spowoduje przeniesienie obróbek na słup i wykonanie: wiercenia, wycięcie, itp.

5 = kod pięć, obróbka wynikowa, przypisana do biorcy

kod-5Pochodzenie: Obróbka powstaje w wyniku przeliczenia obróbek typu 4.

Opis: Obróbka typu 5 to standardowa obróbka realizowana na maszynach. Posiada widoczną na elemencie reprezentację graficzną: wiercenia, wycięcia, itp..

 

6 = kod sześć, obróbka podziału elementów

kod-6Pochodzenie: Obróbka typ 6 powstaje w wyniku podziału elementów na mniejsze części. Operacje podziału elementów za pomocą cięcia, nakładek, czy tez czopów otrzymają status obróbki typ 6.

Opis: Zastosowanie specjalnego kodu dla obróbek podziału umożliwia ich ponowne scalenie jeśli zajdzie taka konieczność. Za pomocą funkcji D-CAM (3 narzędzia – 1 kontrol – 6 połącz) można połączyć elementy w jedną całość.

7 = kod siedem, obróbka deskowania okapów

kod-7Pochodzenie: Obróbka typ 7 powstaje w wyniku obróbek krokwi, krokwi narożnych i koszowych na podstawie deskowania połaci dachu w płaszczyźnie krokwi. Komenda DACH (5 pokrycie/deskowanie-05 obróbka krokwi) generuje obróbki oznaczone typem 7.

Opis: Obróbka typ 7 ma charakter dynamiczny i powiązana jest bezpośrednio z deskowaniem połaci. Przeliczenia połaci dachu wymaga przeliczenia deskowania oraz obróbek krokwi.

8 = kod osiem, znaczniki elementów stropów

kod-8Pochodzenie: Obróbka typu 8 powstaje w wyniku uruchomiania asystenta znakowania elementów konstrukcji stropu. Asystent znakowania jest uruchamiany każdorazowo przy generowaniu plików zewnętrznych: rysunków, zestawień oraz plików maszynowych.

Opis: Obróbka znacznik typu 8, choć jest ściśle powiązana z wzajemnym położeniem elementów nie ma charakteru dynamicznego. Usunięcie elementów lub zmiana ich położenia nie skutkuje automatyczną zmianą położenia znaczników. Konieczne jest ponowne uruchomienie asystenta znakowania, który zaktualizuje położenie znaczników.

9 = kod dziewięć, znaczniki elementów ścian

kod-9Pochodzenie: Obróbka typu 9 powstaje w wyniku uruchomiania asystenta znakowania elementów konstrukcji ścian. Asystent znakowania jest uruchamiany każdorazowo przy generowaniu plików zewnętrznych: rysunków, zestawień oraz plików maszynowych.

Opis: Obróbka znacznik typu 9, choć jest ściśle powiązana z wzajemnym położeniem elementów nie ma charakteru dynamicznego. Usunięcie elementów lub zmiana ich położenia nie skutkuje automatyczną zmianą położenia znaczników. Konieczne jest ponowne uruchomienie asystenta znakowania, który zaktualizuje położenie znaczników.

Comments are closed.