Funkcja cięcie jest podstawową obróbką edytująca długość elementu. Może zarówno skracać jak i wydłużać elementy, a nawet fazować ich boki. Jej użycie w dowolnym module programu wymaga przejścia dwóch etapów:
- wyboru płaszczyzny cięcia – zależnie od modułu:
- edycji płaszczyzny cięcia – niezależnie od modułu
1 . Wybór płaszczyzny cięcia w module: D-CAM
W module tym funkcję cięcia wywołuje jedno z poleceń z grupy “odcięcie”: narzędzia – odcięcie – (3-4-):
- płaszczyzna (3-4-1) – tworzy płaszczyznę cięcia niezależne od bieżącego widoku. Użytkownik definiuje płaszczyznę jedną z trzech metod: wskazanie 3 punktów płaszczyzny; wskazanie 2 linii płaszczyzny; wskazanie 1 płaszczyzny na dowolnym obiekcie. Rodzaj zastosowanej metody zależy od pierwszego wskazania kursora (punkt/linia/płaszczyzna). Płaszczyznę wskazujemy poprzez zatrzymanie kursora nad powierzchnią, dopóki się nie podświetli. Jeśli podświetlona płaszczyzna nie jest tą właściwą, należy i tak ją wybrać, aby móc prawym przyciskiem myszy przejść do selekcji alternatywnych, rozpoznanych płaszczyzn w rejonie kursora.
- pionowe (3-4-2) – tworzy zawszę pionową płaszczyznę cięcia (prostopadłą do płaszczyzny XoY globalnego układu współrzędnych) niezależne od bieżącego widoku oraz niezależnie od bieżącej płaszczyzny roboczej. Orientacja płaszczyzny ciecia jest wyznaczana poprzez wskazanie dowolnej linii lub dwóch punktów
- poziome (3-4-3) – tworzy zawszę poziomą płaszczyznę cięcia (równoległą do płaszczyzny XoY globalnego układu współrzędnych) niezależne od bieżącego widoku oraz niezależnie od bieżącej płaszczyzny roboczej. Położenie płaszczyzny ciecia jest wyznaczane poprzez wskazanie dowolnego punktu, przez który ma przebiegać płaszczyzna
- _|_ oś (3-4-4) – tworzy płaszczyznę cięcia prostopadłą do osi wybranego elementu – cięcie kapujące, niezależne od bieżącego widoku. Jeśli wybranych obiektów jest więcej, oraz choć jeden z nich ma inną orientację osi należy wskazać belkę referencyjną. Następnie wskazany punkt lokalizacji płaszczyzny zostanie zrzutowany prostopadle na niego – w tym miejscu powstanie płaszczyzna cięcia na wszystkich wybranych elementach. Płaszczyzna będzie prostopadła do osi elementu referencyjnego. Cięcie na pozostałych elementach, o innej orientacji niż element referencyjny odbędzie się w wyznaczonym miejscu lecz samo cięcie będzie zawsze prostopadłe do osi każdego z elementów.
- XoY (3-4-5) – tworzy płaszczyznę cięcia równoległą do płaszczyzny XoY aktualnie wybranego układu współrzędnych (układ globalny lub układ płaszczyzny roboczej) niezależne od bieżącego widoku. Położenie płaszczyzny ciecia jest wyznaczane poprzez wskazanie dowolnego punktu, przez który ma przebiegać płaszczyzna
- YoZ (3-4-6) – tworzy płaszczyznę cięcia równoległą do płaszczyzny YoZ aktualnie wybranego układu współrzędnych (układ globalny lub układ płaszczyzny roboczej) niezależne od bieżącego widoku. Położenie płaszczyzny ciecia jest wyznaczane poprzez wskazanie dowolnego punktu, przez który ma przebiegać płaszczyzna
- ZoX (3-4-7) – tworzy płaszczyznę cięcia równoległą do płaszczyzny ZoY aktualnie wybranego układu współrzędnych (układ globalny lub układ płaszczyzny roboczej) niezależne od bieżącego widoku. Położenie płaszczyzny ciecia jest wyznaczane poprzez wskazanie dowolnego punktu, przez który ma przebiegać płaszczyzna
- _|_ widok (3-4-8) – tworzy płaszczyznę cięcia prostopadłą do bieżącego widoku na konstrukcję. Orientacja płaszczyzny ciecia jest wyznaczana poprzez wskazanie dowolnej linii lub dwóch punktów
