Więźba dachowa to skomplikowany układ belek. Każda z nich posiada ściśle określone miejsce w strukturze dachu. Wykonanie znaczników w kluczowych węzłach konstrukcyjnych więźby zwiększa szybkość i precyzję montażu całej konstrukcji.
Od wersji 14.03 systemu Dietrich’s możliwe jest obracanie trójwymiarowym modelem konstrukcji w trakcie realizacji dowolnej funkcji. To ogromne ułatwienie podczas pracy z duża ilością elementów w widoku.
Wprowadzenie do modelu dachu systemu łat i kontrłat ma najczęściej na celu szybkie oszacowanie kosztów materiału. Ich automatyczna dystrybucja na połaciach pozwala łatwo zliczyć potrzebne elementy. Należy jednak pamiętać, że parametry dystrybucji są ściśle powiązane z wybranym materiałem pokrycia.
Wraz ze zmianą systemu definicji kondygnacji nastąpiły również zmiany w sposobie określenia wysokości ścian. Nowe rozwiązania zostały zaczerpnięte z powszechnie stosowanych programów architektonicznych. Dzięki nim możliwa jest szybka modyfikacja wybranej kondygnacji i automatyczne dopasowanie całego budynku.
Zmiana systemu definicji kondygnacji została podyktowana chęcią powiązania ze sobą kondygnacji budynku. Dzięki takiemu zabiegowi, poszczególne kondygnacje nie stanowią niezależnych obszarów, lecz są ze sobą wzajemnie sprzężone. Razem stanowią dynamiczny układ, w którym zmiana parametrów jednej z kondygnacji ma przełożenie na pozostałe.