Prezentacja wierceń update v24

Wiercenie to forma obróbki występująca w dużych ilościach w modelu 3D. Po mino niewielkich rozmiarów wymaga znacznych zasobów obliczeniowych do prezentacji. Update v24 przyniósł ciekawy kompromis między rzeczywistą prezentacją wiercenia, a bardzo uproszczoną wersją w postaci osi wiercenia, która funkcjonowała do tej pory w poprzednich wersja programu – więcej w artykule „Prezentacja wierceń

System prezentacji wierceń - model teksturowany

Wiercenia – formy prezentacji

Dozwolone są trzy formy prezentacji wiercenia:

  • rzeczywista – rzeczywiste otwory w bryłach (realistyczna)
  • uproszczona – zarys krawędzi otworu na bryle (nowa od v24)
  • bardzo uproszczona – symboliczna postaci linii w osi wiercenia (efektywna, nierealistyczna)

System prezentacji wierceń: rzeczywiste, uproszczone, bardzo uproszczone
Wiercenia – forma uproszczona

Uproszczona forma prezentacji otworów polega na wygenerowaniu “bryły” otworu, lecz “nie wycięciu” go w obiekcie. W ten sposób powstają wymagane krawędzie na powierzchni materiału:

  • Wizualizacja wierceń uproszczonych jest kilka razy szybsza niż wierceń w postaci otworów.
  • Brak problemów z wierceniami przecinającymi się

System prezentacji wierceń - model transparentny

Osiągnięto bardzo wysoką jakość i wierność prezentacji uproszczonej

  • Bryła otworu – prezentacja uproszczona jest dopasowana do płaszczyzn elementu. Wiercenie ukośne nie wygląda jak cylinder wystający z elementu lecz jest dopasowany do niego.
  • Optymalny efekt działania uzyskuje się w OpenGL w trybie przeźroczystość. W trybie wizualizacji prętowej brak różnic między systemem rzeczywisty, a uproszczonym.
  • W dokumentacji rysunkowej można dostrzec jedynie minimalne różnice między trybami
    Różnice między trybami są widoczne jedynie w przypadku modeli renderowanych w OpenGL

System prezentacji wierceń - model krawędziowy

Wiercenia – kontrola prezentacji

Tryb prezentacji otworów w modelu podlega kontroli za pomocą funkcji 3 obróbki – 1 kontrol – 02 wiercenia wizualizacja moduł D-CAM.

System prezentacji wierceń - parametry graniczneZa pomocą dwóch parametrów określających graniczne wartości średnic wierceń możliwe jest kontrolowanie 3 form prezentacji wierceń:

  • minimalna średnica wiercenia – prezentacja otwór – parametr definiujący sposób prezentacji wiercenia w formie rzeczywistej, czyli otworu. W przykładach zostanie oznaczona literą O
  • minimalna średnica wiercenia – prezentacja uproszczona – parametr definiujący sposób prezentacji wiercenia w formie uproszczonej, czyli zarysu. W przykładach zostanie oznaczona literą U

System prezentacji wierceń w zależności od średnicy

Zależność między średnicą wiercenia D, a wartościami granicznymi prezentacji otwór/uproszczona:

  • (O i U) < D – wszystkie wiercenia są prezentowana w sposób rzeczywisty, czyli jako otwór, przypadek szczególny O=U=0 (zero)
  • (O i U) > D – wszystkie wiercenia są prezentowana w formie osiowej, linia
  • O < D < U – wiercenia są prezentowane w formie uproszczonej, czyli tylko zarys

Wiercenia – parametry aktualne/globalne

Funkcja wizualizacja wierceń umożliwia użytkownikowi wprowadzenie parametrów dla stanu aktualnego oraz sytuacji, w której wiercenia podlegają przeliczeniu np. zmiana wymiarów elementu z wierceniami:

  • aktualne parametry wizualizacji wierceń w elementach to sekcja dotycząca sposobu wyświetlania wierceń w elementach już istniejących. Daje to możliwość ustalenia poziomu szczegółowości prezentacji wierceń w danym momencie.
    Użytkownik może przypisać tryb prezentacji wierceń dla dowolnych obiektów korzystając z opcji wyboru typu:

    • wszystkie – wybrane zostaną wszystkie obiekty w modelu
    • widoczne – wybrane zostaną tylko obiekty widoczne w danym momencie na ekranie
    • aktywne/wybór – wybrane zostaną wszystkie obiekty aktywne lub wskazane przez użytkownika
  • parametry wizualizacji wierceń w elementach edytowanych to ustawienia ogólne, wymagane w przypadku nowo tworzonych wierceń, ich edycji lub edycji elementu posiadającego wiercenia.

UWAGA!
Parametry prezentacji wierceń są cechą obiektu, a nie ogólnym ustawieniem programu. W ten sposób łatwiej jest dostosować ustawienia dla szczególnych preferencji użytkownika i modelu.

Comments are closed.