System obróbek maszynowych posiada specjalny układ oznaczeń. Jest to informacja, zakodowana w formie oznaczeń składających się z cyfr. Kod obróbki zawiera informację o pochodzeniu obróbki oraz genezie jej powstania. Sposób interpretacji obróbki maszynowej przez postprocesor jest również powiązany z kodami obróbek.

Sprawdzenie obróbek

Pierwszym poziomem, z którego możemy kontrolować obróbki przypisane do elementu jest samo środowisko projektowe. W dowolnym module konstrukcyjnym wybieramy polecenie: (6 obróbki – 1 kontrol – 1 obróbki element). Zaznaczamy interesujący nas element. Pojawia się okno z przypisanymi do niego wszystkimi obróbkami. Postprocesor – obróbki pod kontrolą

0 = kod zero – obróbka podstawowa

Pochodzenie: Obróbki typu „0” to grupa obróbek podstawowych. Ich obecność, położenie w żaden sposób nie wpływa na elementy sąsiednie i vice versa . Mogą zostać wprowadzone do modelu za pomocą funkcji D-CAM (3 narzędzia-2 obróbki specjalne – 1 położenie/2 przypisz) katalog „obróbki”. Mogą również powstać w wyniku „rozbicia” połączenia (np. połączenie czopowe) na obróbki podstawowe (czop + gniazdo). Specyfika obróbek takich jak: odcięcie oraz wiercenie wykonywanych bezpośrednio przez użytkownika sprawi, że z natury maja przypisany kod 0.

Opis: Ten typ obróbek ma statyczny charakter. Obróbka zachowuje swoje położenie oraz parametry nawet po zmianie konfiguracji elementów sąsiednich. Z tego powodu należy ten typ obróbek weryfikować po dokonaniu zmian w modelu.

Przykład: Wprowadzenie wiercenia w krokwi przez użytkownika, wymaga weryfikacji jego położenia po operacji przeliczenia konstrukcji dachu.

1 = kod jeden, obróbka nadrzędna tworząca połączenie

Pochodzenie: Obróbka typu 1 powstaje jako jeden z elementów połączenia np. połączenia czopowego. W takim połączeniu czop jest obróbką nadrzędną (otrzymuje kod 1) w stosunku do gniazda (otrzymuje kod 2). Obróbka może być generowana automatycznie w wyniku przypisanych ustawień połączeń dla wstawianych elementów np. połączenie wymianów kominowych z krokwiami lub połączenia słupa z płatwią, za pomocą połączenia czopowego. Taki sam efekt uzyskamy łącząc dowolne elementy połączeniem czopowym, na wrąb, na nakładkę, itp.

Opis: Cechą szczególną obróbek typu 1 oraz 2 jest ich dynamiczny charakter. Zmiana położenia elementów spowoduje automatyczną aktualizację połączania. Usunięcie jednego z połączonych elementów spowoduje usunięcie powiązanej obróbki w pozostałym.

2 = kod dwa, obróbka podrzędna tworząca połączenie

Pochodzenie: Obróbka typu 2 powstaje jako jeden z elementów połączenia np. połączenia czopowego. W takim połączeniu gniazd jest obróbką podrzędną (otrzymuje kod 2) w stosunku do czopa (otrzymuje kod 1). Obróbka może być generowana automatycznie w wyniku przypisanych ustawień połączeń dla wstawianych elementów np. połączenie wymianów kominowych z krokwiami lub połączenia słupa z płatwią, za pomocą połączenia czopowego. Taki sam efekt uzyskamy łącząc dowolne elementy połączeniem czopowym, na wrąb, na nakładkę, itp.

Opis: Cechą szczególną obróbek typu 1 oraz 2 jest ich dynamiczny charakter. Zmiana położenia elementów spowoduje automatyczną aktualizację połączenia. Usunięcie jednego z połączonych elementów spowoduje usunięcie powiązanej obróbki w drugim elemencie.

3 = kod trzy, obróbki generowane przez moduł konstrukcja dachu

Pochodzenie: Obróbki typu 3 są automatycznie generowane przez algorytmy funkcjonujące w module konstrukcja dachu. Obróbki te kształtują gabaryty elementów: zakończenie w okapie, kalenicy, górną i dolną płaszczyznę elementów.

Opis: Obróbki typu 3 mają dynamiczny charakter i są bezpośrednio powiązane z geometrią połaci dachowych. Zmiana parametrów połaci dachu: kąt nachylenia połaci, wielkość okapu, położenie linii kosza, naroża itp., przekłada się na nowe parametry obróbek.

4 = kod cztery, obróbka pomocnicza, przypisana do dawcy

Pochodzenie: Obróbka typ 4 jest używana pomocniczo. Wykorzystywana jest przez Edytor-okucie przy definicji obróbek przypisanych do okucia. Obróbka typu 4 powstaje również w wyniku transferu obróbek z obiektu wzorcowego na obiekt pomocniczy. Obiekt pomocniczy pełni funkcję dawcy.

Opis: Obróbka typu 4 nie powoduje żadnych zmian dla obiektu dawcy. Korzystając z D-CAM można włączyć graficzną prezentację (tryb prezentacji – obróbka typ 4). Za pomocą funkcji (3 narzędzia-1 kontrol – 9 przelicz), obróbki typu 4 są przeliczane na obróbki typu 5 na obiektach wskazanych przez użytkownika. Podstawowym zadaniem obróbki typ 4 jest transfer obróbek między dawcą, a biorcą.

Przykład: Okucie podstawa słupa posiada przypisane obróbki typ 4. Umieszczenie ukucia na końcu słupa i wykonanie przeliczenia spowoduje przeniesienie obróbek na słup i wykonanie: wiercenia, wycięcie, itp.

5 = kod pięć, obróbka wynikowa, przypisana do biorcy

Pochodzenie: Obróbka powstaje w wyniku przeliczenia obróbek typu 4.

Opis: Obróbka typu 5 to standardowa obróbka realizowana na maszynach. Posiada widoczną na elemencie reprezentację graficzną: wiercenia, wycięcia, itp..

6 = kod sześć, obróbka podziału elementów

Pochodzenie: Obróbka typ 6 powstaje w wyniku podziału elementów na mniejsze części. Operacje podziału elementów za pomocą cięcia, nakładek, czy tez czopów otrzymają status obróbki typ 6.

Opis: Zastosowanie specjalnego kodu dla obróbek podziału umożliwia ich ponowne scalenie jeśli zajdzie taka konieczność. Za pomocą funkcji D-CAM (3 narzędzia – 1 kontrol – 6 połącz) można połączyć elementy w jedną całość.

7 = kod siedem, obróbka deskowania okapów

Pochodzenie: Obróbka typ 7 powstaje w wyniku obróbek krokwi, krokwi narożnych i koszowych na podstawie deskowania połaci dachu w płaszczyźnie krokwi. Komenda DACH (5 pokrycie/deskowanie-05 obróbka krokwi) generuje obróbki oznaczone typem 7.

Opis: Obróbka typ 7 ma charakter dynamiczny i powiązana jest bezpośrednio z deskowaniem połaci. Przeliczenia połaci dachu wymaga przeliczenia deskowania oraz obróbek krokwi.

8 = kod osiem, znaczniki elementów stropów

Pochodzenie: Obróbka typu 8 powstaje w wyniku uruchomiania asystenta znakowania elementów konstrukcji stropu. Asystent znakowania jest uruchamiany każdorazowo przy generowaniu plików zewnętrznych: rysunków, zestawień oraz plików maszynowych.

Opis: Obróbka znacznik typu 8, choć jest ściśle powiązana z wzajemnym położeniem elementów nie ma charakteru dynamicznego. Usunięcie elementów lub zmiana ich położenia nie skutkuje automatyczną zmianą położenia znaczników. Konieczne jest ponowne uruchomienie asystenta znakowania, który zaktualizuje położenie znaczników.

9 = kod dziewięć, znaczniki elementów ścian

Pochodzenie: Obróbka typu 9 powstaje w wyniku uruchomiania asystenta znakowania elementów konstrukcji ścian. Asystent znakowania jest uruchamiany każdorazowo przy generowaniu plików zewnętrznych: rysunków, zestawień oraz plików maszynowych.

Opis: Obróbka znacznik typu 9, choć jest ściśle powiązana z wzajemnym położeniem elementów nie ma charakteru dynamicznego. Usunięcie elementów lub zmiana ich położenia nie skutkuje automatyczną zmianą położenia znaczników. Konieczne jest ponowne uruchomienie asystenta znakowania, który zaktualizuje położenie znaczników.