Proces projektowy polega na rysowaniu oraz wstawianiu obiektów. W obu tych przypadkach zachodzi konieczność wskazania właściwych punktów lokalizacji. Program oferuje kilka metod ułatwiających wskazywanie punktów. Wybór optymalnej należy więc do projektanta.

Wstawianie obiektów

Procedura wstawiania obiektów takich jak okna, drzwi, ale również podwalina, czy słupek wymaga podania jednego punktu. Jest to punkt docelowego ich położenia (chyba że dostępna jest opcja dodatkowej korekty położenia). Z tego względu niektóre z opcji wstawiania mogą być niedostępne lub działać nieco inaczej.

Metoda dowolna

Jest to domyślna metoda wyboru punktu wstawienia. Polega ona na wskazaniu w oknie graficznym dowolnego położenia i kliknięciu lewym przyciskiem myszy (LPM). Jeżeli wybrany punkt nie pokrywania się z żadnym charakterystycznym punktem np. koniec linii, belki lub początek układu współrzędnych, na ekranie pojawi się okno w wartościami współrzędnych wybranego punktu, które można skorygować.

Punkty przyciągania – środkowy przycisk myszy = funkcje pomocnicze

Metoda ta opiera się na wykorzystywaniu charakterystyczny punktów (początek, koniec, itp): ścian, stropów i dachu oraz belek i geometrii pomocniczej. W celu jej wywołanie można użyć środkowego przycisku myszy (SPM). Spowoduje to wywołanie menu podręcznego z listą dostępnych punktów przyciągania, alternatywnie można zastosować skróty klawiszowe.

Współrzędne

Metoda wykorzystuje współrzędne do lokalizacji punktu wstawienia. Do wywołania opcji używamy klawiszy z cyframi od 0 do 9. Dostępne są następujące opcje:

• lokalnie-dXdY – definicja przyrostów dla osi X i Y w stosunku do punktu bazowego
• LOK-kąt+długość – definicja kąta mierzonego od kierunku osi X oraz długości odcinka w stosunku do punktu bazowego
• globalnie-XY – definicja współrzędnych X i Y w globalnym układzie współrzędnych
• GLOB-kąt+długość – definicja kąta mierzonego od kierunku osi X oraz długości odcinka w stosunku do punktu 0,0 globalnego układu współrzędnych.

Ze względu na brak dodatkowego punktu bazowego, przyjmuje się za takowy punktu 0,0 globalnego układu współrzędnych. W efekcie opcje lokalne stają się globalnymi. Wykorzystanie opcji w takim charakterze mało efektywne.

Kierunek + długość

Opcja nie ma zastosowania dla wstawiania obiektów

Rysowanie obiektów

Do rysowania obiektów konieczne są co najmniej dwa punkty. Wybór pierwszego z nich podlega tym samym regułom co wstawianie obiektów. Wybór kolejnych punktów stwarza nowe możliwości i to one zostaną opisane szczegółowo.

Metoda dowolna

Jest to domyślna metoda wyboru punktów w przypadku rysowania. Polega ona na wskazaniu w oknie graficznym dowolnego położenia i kliknięciu lewym przyciskiem myszy (LPM). Jeżeli wybrany punkt nie pokrywania się z żadnym charakterystycznym punktem np. koniec linii, belki lub początek układu współrzędnych, na ekranie pojawi się okno w wartościami współrzędnych wybranego punktu, które można skorygować.

Punkty przyciągania – środkowy przycisk myszy = funkcje pomocnicze

Metoda ta opiera się na wykorzystywaniu charakterystyczny punktów (początek, koniec, itp): ścian, stropów i dachu oraz belek i geometrii pomocniczej. W celu jej wywołanie można użyć środkowego przycisku myszy (SPM). Spowoduje to wywołanie menu podręcznego z listą dostępnych punktów przyciągania, alternatywnie można zastosować skróty klawiszowe.

Tryb ORTO

Tryb rysowania prostopadłego ma zastosowanie dla wyboru drugiego lub kolejnego punktu np.: linii, ściany lub konturu stropu. Pierwszy punkt należy wykazać jedną z dwóch w/w metod. Tryb ORTO jest wywoływany za pomocą skrótu klawiszowego „o”. Umożliwia on rysowanie tylko linii prostopadłych lub równoległych do siebie. Kierunek odcinka wyznacza większa z odległości dX lub dY. Konieczne jest potwierdzenie wybory kierunku lewym przyciskiem myszy. Po wyborze kierunku pojawi się okno korekty współrzędnych, w ten sposób można określić docelową długość odcinka. Tryb można wyłączyć ponownie wybierając literę „o” z klawiatury.

Współrzędne

Metoda wykorzystuje współrzędne do lokalizacji punktu wstawienia. Zaleca się stosowanie tej metody do wyboru drugiego lub kolejnego punktu: linii, ściany lub konturu stropu. Pierwszy punkt należy wykazać jedną z dwóch w/w metod. Do wywołanie opcji używamy klawiszy z cyframi od 0 do 9. Dostępne są następujące opcje:

(1) lokalnie-dXdY – definicja przyrostów dla osi X i Y w stosunku do punktu bazowego
(2) LOK-kąt+długość – definicja kąta mierzonego od kierunku osi X oraz długości odcinka w stosunku do punktu bazowego
(3) globalnie-XY – definicja współrzędnych X i Y w globalnym układzie współrzędnych
(4) GLOB-kąt+długość – definicja kąta mierzonego od kierunku osi X oraz długości odcinka w stosunku do punktu 0,0 globalnego układu współrzędnych.
(5) kąt do elementu – definicja kąta mierzonego od wskazanego obiektu (linia, krawędź) oraz długości odcinka w stosunku do punktu bazowego

Kierunek + długość

Opcja ma zastosowania do wyboru drugiego lub kolejnego punktu: linii, ściany lub konturu stropu. Pierwszy punkt należy wykazać jedną z dwóch w/w metod. Do jej wywołanie wykorzystujemy klawisze kursora.

Wybór klawisza ze strzałką do góry tożsamy jest z rysowaniem w dodatnim kierunku osi Y. Dla wybranego kierunku należy jedynie określić długość odcinka.

W modułach 3D oś Z jest obsługiwana poprzez klawisze „Page Up” i „Page Down”

• X+ klawisz strzałka w prawo
• X- klawisz strzałka w lewo
• Y+ klawisz strzałka w górę
• Y- klawisz strzałka w dół
• Z+ klawisz Page Up
• Z- klawisz Page Down